سندرم تونل کارپال

عوامل متعددی با سندرم کارپال مرتبط است. اگرچه ممکن است مستقیماً باعث سندرم تونل کارپال نشوند، اما ممکن است خطر تحریک یا آسیب به عصب مدین را افزایش دهند. این عوامل شامل:

• شکستگی یا دررفتگی مچ دست: می‌تواند فضای داخل تونل کارپال را تغییر دهد. آرترز می‌تواند تونل کارپال را تحت تاثیر قرار دهد. این تغییرات می‌تواند به عصب مدین فشار وارد کند.
• افرادی که تونل‌های کارپال کوچکتری دارند: ممکن است بیشتر به سندرم تونل کارپ مبتلا شوند.
• جنسیت: به طور کلی در زنان شایع‌تر است. ممکن است به این دلیل باشد که ناحیه تونل کارپال در زنان نسبتاً کوچکتر از مردان است. یا ممکن است به دلیل تأثیر هورمون‌ها بر روی پوشش تاندون‌ها در تونل کارپال باشد.
• شرایط آسیب رسان به اعصاب: برخی از بیماری‌های مزمن مانند دیابت، خطر آسیب عصبی از جمله آسیب به عصب مدین را افزایش می دهند.
• شرایط التهابی: آرتریت روماتوئید، نقرس و سایر بیماری‌هایی که باعث تورم می شوند، به نام التهاب شناخته می شوند، می‌توانند پوشش اطراف تاندون‌های مچ دست را تحت تاثیر قرار دهند. این می‌تواند به عصب مدین فشار وارد کند.
• داروها: برخی از مطالعات ارتباط بین سندرم تونل کارپال و آناستروزول، دارویی که برای درمان سرطان سینه استفاده می شود، نشان داده‌اند.
• چاقی: چاقی یک عامل خطر برای سندرم کارپال است.
• بارداری: احتباس مایع ممکن است فشار داخل تونل کارپال را افزایش داده و عصب مدیان را تحریک کند. این مسئله در دوران بارداری و یائسگی رایج است. سندرم تونل کارپال که با بارداری اتفاق می‌افتد، معمولاً بعد از بارداری به خودی خود بهبود می‌یابد.
• سایر شرایط پزشکی: مانند اختلالات تیروئید، نارسایی کلیه و لنف ادم، ممکن است شانس ابتلا به سندرم تونل کارپ را افزایش دهند.
• عوامل محل کار: کار با ابزارهای ارتعاشی یا روی خط مونتاژی که نیازمند حرکات مکرر است که نیاز است مچ دست را خم کرد، روی عصب مدین فشار ایجاد می‌کند. همچنین اگر کار در محیط سرد انجام شود، فشار روی عصب می تواند بدتر شود.

برخی شواهد نشان می‌دهد که استفاده از ماوس، ممکن است با سندرم تونل کارپ مرتبط باشد. استفاده از کامپیوتر ممکن است باعث شکل متفاوتی از درد دست شود.