اختلالات گفتاری

۱. اختلالات مفصلی: مشکل در تولید صحیح صداهای گفتار به دلیل مشکلات زبان، لب ها یا حرکت کام.
۲. اختلالات واجی: مشکل در درک و استفاده از قواعد الگوهای صوتی در یک زبان که منجر به خطاهای صوتی گفتاری می شود.
۳. لکنت: یک اختلال روانی که با اختلال در جریان عادی گفتار، مانند تکرار، طولانی شدن یا بلوک صداها یا هجاها مشخص می شود.
۴. اختلالات صدا: شرایطی که بر کیفیت، زیر و بمی یا حجم صدا تأثیر می گذارد و منجر به خشن شدن صدا، خشن شدن صدا یا تنفس می شود.
۵. آپراکسی گفتار: یک اختلال گفتاری حرکتی که بر توانایی برنامه ریزی و اجرای حرکات لازم برای تولید گفتار تأثیر می گذارد.
۶. دیزآرتری: یک اختلال گفتاری حرکتی ناشی از ضعف، فلج یا ناهماهنگی عضلات درگیر در تولید گفتار است.
۷. اختلال زبان رشدی: مشکل در رشد زبان، از جمله درک و بیان، بدون علت آشکار مانند کم شنوایی یا ناتوانی ذهنی.
۸. آفازی: یک اختلال زبانی که معمولاً در اثر آسیب مغزی یا سکته ایجاد می‌شود و بر توانایی درک و تولید زبان گفتاری و نوشتاری تأثیر می‌گذارد.
۹. لالی انتخابی: اختلال اضطرابی که با شکست مداوم در صحبت کردن در موقعیت های اجتماعی خاص علیرغم صحبت در موقعیت های دیگر مشخص می شود.
۱۰. بهم ریختگی: اختلال گفتاری که با گفتار سریع یا نامنظم مشخص می شود و اغلب با بیان ضعیف و ریتم نامنظم همراه است.