جراحی‌های رایج فلج مغزی

جراحی گزینه‌ای برای هر کودک نیست، و مهم است که پیش از رسیدن به جراحی، ابتدا از داروها و درمان‌های دیگر استفاده شود.

به کودک خود خطرات جراحی تحت بیهوشی کلی ممکن است از مشکلات تنفسی، عفونت‌ها، خونریزی تا حتی تشدید وضعیت او را افزایش دهد. والدین و پزشکان باید گزینه‌های جراحی ممکن را مورد بحث قرار داده و تصمیم بگیرند که آیا مزایا نسبت به مخاطرات بیشتر است و آیا روش مناسبی برای سلامت و رفاه فرزند است یا خیر.

جراحی ارتوپدی برای فلج مغزی

معمول‌ترین نوع جراحی‌ای که کودکان مبتلا به فلج مغزی تحت آن قرار می‌گیرند، جراحی ارتوپدی است. این به جراحی‌هایی اطلاق می‌شود که به سیستم عضلانی-اسکلتی می‌پردازند.

بیشتر علائم و چالش‌های کودکان مبتلا به فلج مغزی به مشکلاتی در عضلات، مفاصل و استخوان‌ها برمی‌گردد. جراحان ارتوپدی می‌توانند روش‌هایی را ارائه دهند که احتمالاً عضلات تشنه را رها کرده، مفاصل را ترمیم، استخوان‌های تحریف‌شده را تصحیح و درد را کاهش دهند.

چندین نوع متداول جراحی ارتوپدی برای درمان کودکان مبتلا به فلج مغزی وجود دارد:

• استئوتومی: این نوع جراحی برای بهبود مفاصل استفاده می‌شود. یک جراح می‌تواند استخوان‌ها را دوباره مرتب کند تا به کودک در حرکت و قامت کمک کند.
• افزایش طول عضله: سفتی در عضلات، حرکات را برای کودکان مبتلا به فلج مغزی دشوار و دردناک می‌کند. جراحی می‌تواند عضلات را طولانی‌تر و آزاد کند تا کمتر سفت و کودکان بتوانند بهتر حرکت کنند.
• افزایش طول تاندون: همین امر برای تاندون‌ها نیز صدق می‌کند، بافت اتصالی که عضلات را به استخوان‌ها وصل می‌کند. وقتی تاندون‌ها خیلی سفت باشند، حرکت محدود می‌شود و باعث درد می‌شود.
• برش تاندون یا عضله: ممکن است به نظر برسد که برش عضلات یا تاندون‌ها آسیب‌زا است، اما برش عضلات یا تاندون‌ها می‌تواند فشار و درد را کاهش دهد و همچنین حرکات را بهبود بخشد و اسپاسم را کاهش دهد.
• آرترودزیس: این یک نوع جراحی تندرویی استفاده می‌شود تا موارد شدید اسپاستیسیتی و کاهش تحرک را درمان کند. این شامل ترکیب دائمی استخوان‌ها با یکدیگر است که می‌تواند کمک به کاهش اسپاسم کند و همچنین راه رفتن را آسان‌تر کند.