مشکلات همراه فلج مغزی

اختلال بینایی به هر نوع از اختلال چشم و نقص بینایی که مانع از دیدن صحیح و به هنجار می شود.

از هر ده کودک مبتلا به فلج مغزی، یک کودک دچار اختلال بینایی شدید است. تقریبا نیمی از کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک دارای استرابیسم هستند که بیشتر به عنوان چشم متقاطع شناخته می‌شود. حدود 75 تا 90 درصد از کودکان مبتلا به CP دارای اختلال بینایی هستند، از جمله:

• آمبلیوپی (تنبلی چشم)
• آتروفی بینایی (تخریب عصب بینایی در اثر آسیب)
• نیستاگموس (حرکات تکراری و غیرقابل کنترل چشم در جهت عمودی یا افقی)
• نقص میدان بینایی (از دست دادن یک طرف میدان بینایی)
• عیوب انکساری (نزدیک بینی و دوربین و آستیگماتیسم یا تاری دید)

اختلال شنوایی که به عنوان کم‌شنوایی نیز شناخته می‌شود، به هر درجه‌ای از اختلال در توانایی شنیدن صدا اشاره دارد. میزان کم شنوایی فرد با مقیاس اندازه‌گیری می‌شود و می‌تواند خفیف، متوسط، شدید یا عمیق باشد. سه نوع اصلی کم شنوایی وجود دارد که عبارتند از:

• کم شنوایی هدایتی
• حسی عصبی
• مختلط

کم شنوایی هدایتی زمانی رخ می دهد که مشکلی در گوش خارجی یا میانی وجود داشته باشد که منجر به شنیدن صداهای ضعیف می شود. در این نوع از اختلالات شنوایی، صدا به درستی از طریق مجرای گوش خارجی به گوش میانی (پرده گوش و استخوانچه ها یا استخوان های ریز گوش میانی) و گوش داخلی منتقل نمی شود. کم شنوایی هدایتی معمولاً با مداخله پزشکی یا جراحی قابل اصلاح است.

کم شنوایی حسی عصبی زمانی رخ می دهد که گوش داخلی (حلزون گوش) یا عصب شنوایی آسیب دیده باشد. این نوع اختلال شنوایی توانایی شنیدن صداهای ضعیف را کاهش می دهد و گفتار اغلب صداهای خفه می شود.

اگر فردی دچار کم شنوایی مختلط شده باشد، در صورتی که دچار کم شنوایی هدایتی و حسی عصبی در گوش باشد. در این حالت آسیب در گوش خارجی یا میانی و در گوش داخلی وجود دارد.

کم شنوایی مرکزی شکل نادری از اختلال شنوایی است. با کم شنوایی مرکزی، مشکل در سیستم عصبی مرکزی است، نه گوش. فرد ممکن است قادر به شنیدن کامل باشد، اما نمی‌تواند زبان را تفسیر یا درک کند.

تخمین زده می شود که 20 درصد از کودکان فلج مغزی دارای اختلال شنوایی هستند. مداخله زودهنگام مهم است زیرا مشکلات شنوایی می‌تواند بر مهارت‌های گفتاری و ارتباطی کودک نیز تأثیر بگذارد.