رفتاردرمانی چیست؟

انواع مختلفی از رفتار درمانی وجود دارد. نوع درمان مورد استفاده می‌تواند به عوامل مختلفی از جمله وضعیت تحت درمان و شدت علائم فرد بستگی داشته باشد.

• تحلیل رفتار کاربردی(Applied behavior analysis): از شرطی سازی عامل برای شکل دادن و اصلاح رفتارهای مشکل ساز استفاده می کند.
• درمان شناختی رفتاری (CBT): بر تکنیک‌های رفتاری متکی است، اما تفاوت این است که CBT یک عنصر شناختی را اضافه می کند و بر افکار مشکل ساز پشت رفتارها تمرکز می‌کند.
• بازی درمانی شناختی رفتاری: از بازی برای ارزیابی، پیشگیری یا درمان چالش های روانی اجتماعی استفاده می کند. درمانگر ممکن است از بازی برای کمک به کودک برای یادگیری نحوه تفکر و رفتار متفاوت استفاده کند.
• رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT): شکلی از CBT است که از هر دو تکنیک رفتاری و شناختی برای کمک به افراد برای یادگیری مدیریت احساسات، مقابله با پریشانی و بهبود روابط بین فردی استفاده می کند.
• مواجهه درمانی: از تکنیک‌های رفتاری برای کمک به افراد برای غلبه بر ترس خود از موقعیت ها یا اشیاء استفاده می کند. این رویکرد شامل تکنیک‌هایی است که افراد را در معرض منبع ترس‌هایشان در حین تمرین راهبردهای آرامش قرار می‌دهد. برای درمان فوبیای خاص و سایر اشکال اضطراب مفید است.
• رفتار درمانی عاطفی منطقی (REBT): بر شناسایی افکار و احساسات منفی یا مخرب تمرکز دارد. سپس مردم به طور فعال آن افکار را به چالش می کشند و آنها را با افکار منطقی تر و واقع بینانه جایگزین می کنند.
• نظریه یادگیری اجتماعی: بر چگونگی یادگیری افراد از طریق مشاهده متمرکز است. مشاهده پاداش یا تنبیه دیگران برای اعمالشان می تواند منجر به یادگیری و تغییر رفتار شود.