پارکینسون

بیماری پارکینسون از طریق طیف وسیعی از علائم و نشانه‌ها ظاهر می‌شود که می‌تواند از نظر شدت و پیشرفت از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. در اینجا به تفصیل علائم و نشانه‌های رایج اشاره می‌شود:

• لرزش: اغلب اولین علامتی است که افراد مبتلا به بیماری پارکینسون متوجه آن می‌شوند. لرزش معمولا در دست‌ها یا انگشتان شروع می‌شود و در حال استراحت بیشتر می‌شود. لرزش ممکن است در حین حرکت کاهش یا ناپدید شود و در هنگام استرس یا هیجان افزایش یابد.
• برادی‌کینزی (کندی حرکت): افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اغلب کاهش تدریجی در توانایی شروع و اجرای حرکات را تجربه می‌کنند. منجر به راه رفتن آهسته تر، دشواری در انجام کارهایی که نیاز به کنترل حرکتی خوب دارند (مانند بستن دکمه های پیراهن یا دست خط) و احساس کلی سستی باشد.
• سفتی عضلانی: سفتی در عضلات در بیماری پارکینسون شایع است. این سفتی می‌تواند منجر به کاهش دامنه حرکتی، درد عضلانی و درد مفاصل شود. سفتی اغلب در بازوها، پاها، گردن یا تنه بارزتر است.
• بی ثباتی وضعیتی: مشکلات تعادل و هماهنگی ممکن است با پیشرفت بیماری پارکینسون ایجاد شود. افراد ممکن است در حفظ وضعیت ایستاده مشکل داشته باشند که می‌تواند خطر افتادن را افزایش دهد. بی‌ثباتی وضعیتی همچنین می‌تواند منجر به گام برداشتن و حالت خمیده شود.
• یخ زدگی راه رفتن: برخی از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون دوره‌هایی را تجربه می‌کنند که در آن پاهایشان به زمین چسبیده است و قدم برداشتن را دشوار می‌کند. یخ زدن راه رفتن اغلب هنگام شروع حرکت یا هنگام حرکت در فضاهای تنگ اتفاق می‌افتد.
• ریزنگاری: دستخط ممکن است در نتیجه بیماری پارکینسون کوچکتر و تنگ‌تر شود، وضعیتی که به عنوان میکروگرافیا شناخته می‌شود.
• چهره بی حالت(ماسکه): کاهش بیان صورت که به عنوان هیپومیمیا یا “صورت نقابدار” نیز شناخته می‌شود، یکی دیگر از علائم شایع بیماری پارکینسون است. این می‌تواند باعث شود که افراد حتی زمانی که احساسات درونی خود را تجربه می‌کنند، کمتر بیانگر یا بی‌احساس به نظر برسند.
• تغییرات صدا: بیماری پارکینسون می‌تواند بر ماهیچه‌های درگیر در تولید گفتار تأثیر بگذارد و منجر به گفتار نرم تر، یکنواخت تر یا گفتار نامفهوم شود.

علائم غیر حرکتی: بیماری پارکینسون همچنین می‌تواند علائم غیرحرکتی مختلفی ایجاد کند، از جمله:

• تغییرات شناختی، مانند مشکل در حافظه، توجه و عملکرد اجرایی.
• اختلالات خلقی، از جمله افسردگی و اضطراب.
• اختلالات خواب، مانند بی خوابی، سندرم پاهای بی قرار و اختلال رفتار خواب REM.
• اختلال عملکرد اتونومیک که منجر به علائمی مانند یبوست، مشکلات ادراری و افت فشار خون ارتواستاتیک (کاهش فشار خون در هنگام ایستادن) می شود.

توجه به این نکته مهم است که همه افراد مبتلا به پارکینسون همه این علائم را تجربه نمی‌کنند و پیشرفت بیماری می‌تواند بین افراد بسیار متفاوت باشد. تشخیص و درمان به موقع می‌تواند به مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری پارکینسون کمک کند.