طول عمر بیماران پارکینسون
آیا بیماری پارکینسون طول عمر افراد مبتلا را کاهش می‌دهد؟ آیا این بیماری خطر مرگ دارد؟ زمانی که پارکینسون در فردی برای اولین بار تشخیص داده می‌شود، احتمالاً این سؤالات یا موارد مشابه، اولین فکرهایی هستند که به ذهن بیمار و اطرافیانش هجوم می‌آورند. پارکینسون به‌عنوان یکی از بیماری‌های مزمن و پیشرفته عصبی شناخته می‌شود. این بیماری یک مبارزه بی‌پایان برای حفظ تحرک و کیفیت زندگی است و در هر مرحله جنبه‌های مختلفی از زندگی بیماران را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. ما در این مقاله تأثیر این بیماری بر طول عمر بیماران پارکینسون را مورد بررسی قرار داده‌ایم با این امید که بتوانیم به نگرانی‌ها و پرسش‌های شما در خصوص تأثیرات احتمالی این بیماری بر طول عمر افراد مبتلا، پاسخ دهیم.
فهرست مطالب
آیا پارکینسون کشنده است؟
به‌طور کلی پارکینسون یک بیماری پیشرونده است که به مرور زمان علائم آن شدت می‌یابد. با این حال، با تشخیص زودهنگام و پیروی از بسیاری از درمان‌های مدرن، بسیاری از بیماران قادر به حفظ کیفیت زندگی مطلوب و طول عمر نسبتاً طبیعی هستند. پارکینسون به‌تنهایی نمی‌تواند علت مرگ کسی باشد، اما با تأثیرات منفی که بر ساختار سلول‌های مغزی و توانمندی‌های فیزیکی بیماران می‌گذارد، ممکن است به شکل‌های غیرمستقیم بازه طول عمر بیماران را کاهش دهد. برای بررسی دقیق‌تر این موضوع، ابتدا باید در نظر داشته باشید که پارکینسون به پنج سطح مختلف طبقه‌بندی می‌شود. در هر سطح، علائم بیماری، میزان درگیری بیمار و به‌تبع آن نیازهای درمانی متفاوت هستند. با این حال، در هر مرحله، داروها، تکنیک‌های پزشکی و فعالیت‌های توانبخشی می‌توانند به افزایش طول عمر و کیفیت زندگی بیمار کمک کنند. در ادامه جزئیات هر سطح از این بیماری را مرور خواهیم کرد.
پنج سطح بیماری پارکینسون
- در مرحله اول این بیماری، علائم ابتدایی مانند لرزش‌های ملایم، کاهش هماهنگی میان اندام‌ها و دشواری در حرکت‌های ریز مشاهده می‌شود. نشانه‌های اولیه ممکن است شامل لرزش یا تکان‌ها، تغییر در حالت بدن، نحوه راه‌رفتن و تغییرات در حالت‌های صورت باشند. در این مرحله، علائم به‌صورت خفیف ظاهر می‌شوند و به احتمال زیاد تأثیر قابل‌توجهی بر عملکرد روزمره و امید به زندگی نخواهند داشت. این علائم معمولاً به‌طور خفیف و در یک سمت بدن شروع می‌شوند و می‌توانند با گذشت زمان به‌تدریج افزایش یابند. هیچ‌یک از این عوامل به‌تنهایی طول عمر بیماران را کاهش نمی‌دهند. در این مرحله تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی کمک کند.
- در مرحله دوم، علائم بیماری شدیدتر از مراحل ابتدایی بروز می‌کنند. در این مرحله نشانه‌های بیماری می‌توانند زندگی روزمره و وظایف فرد را تحت‌تأثیر قرار دهند، اما در صورت نبود هیچ‌گونه بیماری زمینه‌ای دیگر، تأثیری بر طول عمر بیمار ندارند. مشکلاتی مانند سخت راه‌رفتن، سفتی عضلات و مشکلات گفتاری در این مرحله شایع هستند و بیشتر روحیه و زندگی اجتماعی افراد را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند. انتقال به این مرحله ممکن است طی چند ماه یا چند سال رخ دهد.
- در سطح سوم پارکینسون، بیمار با چالش‌های بیشتری در تعادل و حرکت روبه‌رو می‌شود. اگرچه آنها همچنان استقلال خود را حفظ می‌کنند، اما انجام کارهای روزانه به‌مراتب دشوارتر می‌گردد. زمین‌خوردن‌ها و عدم تعادل در این مرحله شدیدتر است و می‌تواند آسیب‌های ثانویه را برای بیمار به همراه داشته باشد. در حالی که علائم در سطح سوم به‌طور کلی تأثیری بر طول عمر ندارند، اما یک سقوط جدی می‌تواند منجر به آسیب‌ها و عوارض جانبی دیگری شود.
- علائم در مرحله چهارم به‌شدت محدودکننده بوده و افراد در این مرحله به‌دلیل نبود ایمنی، قادر به زندگی در تنهایی نیستند. هرچند بیماران ممکن است بتوانند به‌طور مستقل بایستند، اما برای جابجایی و انجام سایر فعالیت‌ها به کمک نیاز دارند.
- علائم در مرحله پنجم، به‌شدت پیشرفته و ناتوان‌کننده هستند. افراد ممکن است قادر به ایستادن یا راه‌رفتن نباشند و به ویلچر نیاز پیدا کنند. در این مرحله، افراد به‌طور مداوم و برای تمامی فعالیت‌ها به کمک نیاز دارند. توهمات و هذیان‌ها در این مرحله رایج بوده و ۲۰ الی ۴۰ درصد از بیماران را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. این میزان با پیشرفت بیماری افزایش می‌یابد. همچنین در این مرحله، افراد ممکن است بیشتر در معرض آسیب‌ها و عفونت‌ها قرار داشته باشند. بی‌حرکت ماندن بیمار برای مدت‌زمان طولانی در این مرحله همچنین عوارض خطرناکی مانند ذات‌الریه و لخته‌شدن خون را به همراه دارد. این عوارض می‌توانند به مشکلات جدی و خطرناکی منجر شوند. با این وجود، اکثر بیماران حتی در این مرحله نیز از طول عمری برابر با متوسط جامعه یا نزدیک به آن بهره‌مند هستند.
متوسط طول عمر برای افراد مبتلا به بیماری پارکینسون
بیشتر افرادی که به بیماری پارکینسون مبتلا هستند، عمر طبیعی یا تقریباً طبیعی دارند. داروها و درمان‌های پیشرفته کنونی به بیماران کمک می‌کنند تا علائم خود را کنترل کنند و از بروز یا تشدید عوارضی که ممکن است کشنده باشند، جلوگیری کنند. مطالعات نشان داده است که عوامل مختلفی می‌توانند بر طول عمر فرد مبتلا به پارکینسون تأثیر بگذارند، ازجمله: نوع بیماری پارکینسون، جنسیت بیمار، سن شروع بیماری و دسترسی به خدمات بهداشتی. یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ که در مجله نورولوژی منتشر شده است، نشان می‌دهد که به‌طور متوسط، یک فرد مبتلا به این بیماری در آمریکا و اروپا در سن ۸۱ سالگی فوت می‌کند و این عدد برابر با میانگین امید به زندگی در بسیاری از کشورهای دنیاست. به‌طور کلی امید به زندگی مبتلایان به پارکینسون بین ۷۸ تا ۸۱ سال متغیر است.
اگر بخواهیم دقیق‌تر به نقش پارکینسون در تعیین طول عمر بیماران بپردازیم، سه فاکتور زمان تشخیص بیماری، جنسیت و نژاد اهمیت پیدا می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهند که معمولاً بیماران غیرسفیدپوست (سیاه‌پوست و آسیای شرقی) مبتلا به این بیماری به‌طور متوسط طول عمر کمتری دارند. به‌شکل مشابه، هرچقدر بیماری سریع‌تر تشخیص داده و خدمات توانبخشی و کاردرمانی را زودتر دریافت شود، متوسط طول عمر بیماران به‌دلیل مصرف داروها و پرهیزهای پزشکی بیشتر خواهد بود. معمولا متوسط طول عمر زنان مبتلا به این بیماری بیشتر از مردان است.
آیا این بیماری برای سالمندان کشنده است؟
طول عمر در سالمندان مبتلا به بیماری پارکینسون پس از تشخیص، تحت‌تأثیر عوامل مختلفی قرار دارد. یکی از آمارهای کلیدی برای بررسی، مدت زمان بقا پس از تشخیص بیماری است. این آمار نشان می‌دهد که به‌طور متوسط، سالمندان مبتلا به پارکینسون حدود ۱۶ الی ۲۰ سال پس از تشخیص یا شروع علائم بیماری زندگی می‌کنند. معمولاً بیماران بالای ۶۵ سال که اولین بار در این سنین نشانه‌های بیماری را مشاهده می‌کنند نیز طول عمری نزدیک به متوسط سالمندان سالم در این سن دارند. همچنین مطالعات نشان داده است که اکثر بیماران جوانی (حدود سی سال) که این بیماری در آنها زود تشخیص داده می‌شود نیز تا هفتاد الی هشتاد سالگی عمر می‌کنند. بنابراین، پارکینسون و تأثیراتش بر عملکرد اندام‌ها و مغز به تنهایی نمی‌تواند حتی برای سالمندان در بازه زمانی کوتاه کشنده باشد اما می‌تواند اثرات ناتوان کننده بر زندگی فرد داشته باشد.
علت مرگ سالمندان مبتلا به پارکینسون چیست؟ علل مرگ و میر در سالمندان مبتلا به پارکینسون نیز نیازمند تحلیل دقیق و جامع است. بیماری پارکینسون، به‌عنوان یک اختلال حرکتی مزمن، می‌تواند به مشکلات متعددی منجر شود که سلامت عمومی را تحت تأثیر قرار دهد. از جمله دلایل اصلی فوت در این گروه سنی می‌توان به عوارض ناشی از بیماری، نظیر مشکلات تنفسی، عفونت‌ها و سقوط‌های مکرر اشاره کرد که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم بر بروز مرگ و میر تأثیر می‌گذارند. به عبارت دیگر، کاهش سطح دوپامین (عامل اصلی شکل‌گیری پارکینسون) به‌تنهایی نمی‌تواند موجب مرگ گردد اما می‌تواند عوارض جدی در زندگی فرد ایجاد کند.
استراتژی‌هایی برای ارتقاء طول عمر در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون
اولین گام، تطبیق راه‌حل‌های درمانی بر اساس نیازهای خاص هر فرد است. مشکلات تعادلی و حرکتی می‌توانند منجر به آسیب‌های فیزیکی جدی و حتی خطرناک برای بیماران شوند. از این رو، تمرینات منظم فیزیکی و برنامه‌های توانبخشی می‌توانند به بهبود عملکرد حرکتی و کاهش مشکلات تعادلی کمک کنند. مشکلات مرتبط با فشار خون، دیابت و چاقی نیز از جمله عوارض دیگر این بیماری هستند که ممکن است به کاهش کیفیت زندگی و طول عمر بیماران منجر شوند. بنابراین، تغذیه مناسب با تأکید بر رژیم غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد مغذی می‌تواند به تقویت سلامت عمومی و کند کردن پیشرفت بیماری کمک کند. همچنین، مراقبت‌های روانی و اجتماعی، از جمله حمایت خانواده و گروه‌های پشتیبانی، می‌تواند به بهبود کیفیت و افزایش امید به زندگی در این افراد کمک کند. پیگیری‌های منظم پزشکی و توانبخشی و استفاده از فناوری‌های نوین برای پایش وضعیت بیماری نیز نقش مؤثری در بهبود نتایج درمانی دارند.
کلام آخر:
بیماری پارکینسون به تنهایی تاثیر مستقیمی بر طول عمر بیماران ندارد، اما عوارض جانبی آن می‌تواند به‌طور جدی بر کیفیت زندگی و طول عمر افراد تاثیر بگذارد. از جمله خطرات شایع برای این بیماران، مشکلات حرکتی و ناتوانی در حفظ تعادل است. زمین خوردن‌های مکرر یا بی‌تحرکی ناشی از ترس سقوط، برای سلامت بیماران پارکینسونی بسیار مضر و خطرناک است. با این حال، مدیریت و درمان‌های مناسب می‌توانند به‌طور قابل‌توجهی طول عمر و کیفیت زندگی این بیماران را بهبود بخشند. پیشرفت‌های علمی و روش‌های نوین در توانبخشی، به‌ویژه در مراحل اولیه بیماری، نقش مهمی در کاهش پیشرفت علایم و حفظ طول عمر فعال دارند.
مجموعه سیب‌نت با ارائه خدمات جامع توانبخشی در خانه، از جمله کاردرمانی، گفتاردرمانی و فیزیوتراپی، تمرین‌های جسمی، مشاوره‌های تخصصی و پشتیبانی روانی، به بیماران پارکینسونی کمک می‌کند تا با علائم بیماری بهتر مقابله کنند و کیفیت زندگی‌شان را بهبود بخشند. با سیب‌نت، همراه بیمارانتان باشید تا زندگی سالم‌تر و طولانی‌تری را تجربه کنند. امروز با ما تماس بگیرید و برنامه توانبخشی خود را آغاز کنید.
می‌خواهید بهترین خدمات توانبخشی را دریافت کنید؟
آیا به دنبال بهبودی در کیفیت زندگی خود هستید؟ با ما، بهترین خدمات توانبخشی را تجربه کنید. تیم ما از متخصصین و درمانگران مجرب با همراهی شما، به سرعت به هدفتان نزدیک خواهند شد. از امروز با ما همراه باشید و زندگی را با انرژی و امید پر کنید!
