کلینیک تخصصی فلج مغزی

برنامه‌های توانبخشی برای افراد مبتلا به پارکینسون توصیه می‌شود. شواهد نشان می‌دهد که مشکلات گفتاری یا حرکتی می‌تواند با توانبخشی بهبود یابد. ورزش منظم به همراه فیزیوتراپی و کاردرمانی می‌تواند برای حفظ و بهبود تحرک، انعطاف پذیری، قدرت، سرعت راه رفتن و کیفیت زندگی مفید باشد.

در بهبود انعطاف‌پذیری و دامنه حرکت برای افرادی که سفتی عضلانی را تجربه می‌کنند، تکنیک‌های آرام‌سازی عمومی مانند تکان دادن ملایم برای کاهش تنش بیش از حد عضلانی یافت شده است. سایر تکنیک های موثر برای کاهش سفتی عضلانی عبارتند از حرکات چرخشی آهسته اندام‌ها و تنه، شروع ریتمیک، تنفس دیافراگمی و تکنیک‌های مدیتیشن می‌تواند مفید باشد. در مورد راه رفتن و پرداختن به چالش‌های مرتبط با بیماری مانند هیپوکینزی، حرکت دادن و کاهش حرکت بازو، فیزیوتراپیست‌ها استراتژی‌های مختلفی برای بهبود تحرک عملکردی دارند.

در مورد راه رفتن در طول برنامه‌های توانبخشی بر بهبود سرعت راه رفتن، طول گام و حرکت تنه و بازوها تمرکز دارد. تمرینات تقویتی باعث بهبود قدرت و عملکرد حرکتی برای افراد مبتلا به ضعف عضلانی اولیه و ضعف مربوط به عدم تحرک با پارکینسون خفیف تا متوسط نشان داده است. بنابراین، افراد مبتلا به پارکینسون در زمانی که توانایی دارند باید 45 دقیقه تا یک ساعت پس از مصرف داروها تمرینات را انجام دهند. تمرینات تنفس عمیق دیافراگمی در بهبود تحرک دیواره قفسه سینه و کاهش ظرفیت حیاتی با حالت خم شدن به جلو و اختلالات تنفسی در پارکینسون پیشرفته مفید است، همچنین تمرینات توانبخشی می‌تواند یبوست را بهبود بخشد.

گفتاردرمانی بهترین درمان برای اختلالات گفتاری وبلع مرتبط با پارکینسون است.  هدف کاردرمانی ارتقای سلامت و کیفیت زندگی از طریق کمک به افراد مبتلا به این بیماری برای مشارکت در درصد زیادی از فعالیت های زندگی روزمره است.