آبریزش دهان در پارکینسون

اگر با آبریزش دهان خود مشکل دارید، شاید بهتر باشد یک قرار ملاقات با یک گفتاردرمانگر (آسیب‌شناس گفتار و زبان) در نظر بگیرید. گفتاردرمانگر می‌تواند آزمایش بلع را برای تشخیص هرگونه مشکل انجام داده و همچنین استراتژی‌ها و تمریناتی را برای کمک به رفع آبریزش دهان به شما ارائه دهد:

• یکی از این تمرینات، مکیدن آب‌نبات سفت یا جویدن آدامس ترجیحاً بدون شکر است. آب‌نبات مکیدن و جویدن آدامس باعث فعالسازی رفلکس غیرارادی فک و بلع شده و به پاکسازی بزاق کمک می‌کنند. این امر سبب تسکین موقت آبریزش دهان می‌شود.
• استراتژی دیگر این است که یک عرق‌گیر روی مچ دست خود ببندید و در صورت لزوم از آن برای پاک‌کردن آبریزش دهان استفاده کنید. این استراتژی ضمن این‌که توجه دیگران را به سمت شما جلب نمی‌کند، می‌تواند به عنوان راهی آسان و مستقل برای کنترل آبریزش دهان استفاده شود.

اگر این استراتژی‌های سبک زندگی موثر نباشند، تنظیم داروهای ضد پارکینسون ممکن است بلع را آسان‌تر کند. همچنین برخی از داروهای مفید دیگر برای آبریزش دهان عبارتند از:

• داروهای آنتی‌کولینرژیک خوراکی: گلیکوپیرولات و سایر داروهای آنتی‌کولینرژیک خوراکی (مانند تری‌هگزی‌فنیدیل، بنزتروپین و هیوسیامین که داروهایی برای مهار حرکات غیرارادی عضلات و لرزش در پارکینسون هستند) تولید بزاق را کاهش می دهند. معمولاً کاهش تولید بزاق به‌عنوان یک عارضه جانبی (که به نام خشکی دهان شناخته می‌شود) تلقی می‌شود، اما در مورد کاهش آبریزش دهان یک مزیت محسوب می‌گردد. سایر عوارض جانبی داروهای آنتی‌کولینرژیک عبارتند از: خواب‌آلودگی، گیجی، استفراغ، سرگیجه، تاری دید، یبوست، گُرگرفتگی، سردرد و احتباس ادرار. ضمناً آنتی‌کولینرژیک‌ها می‌توانند عوارض روانی نیز داشته باشند، بنابراین مصرف آن‌ها باید به دقت مورد توجه قرار گیرد.
• چسب اسکوپولامین: این چسب‌ها دارویی آنتی‌کولینرژیک را در جریان خون آزاد می‌کنند که تولید بزاق را کُند می‌کند. عوارض جانبی این چسب‌ها نیز مشابه با داروهای آنتی‌کولینرژیک خوراکی می‌باشد.
• قطره چشمی آتروپین 1% : این قطره حاوی داروی آنتی‌کولینرژیک روزانه 1-2 قطره به شکل زیرزبانی برای خشک‌کردن دهان از بزاق تجویز می‌شود. در استفاده از این محصول نسبت به سایر داروها، عوارض جانبی عمومی و گسترده کم‌تری مشاهده می‌شود.
• سم بوتولینوم A: به صورت کلّی باید اشاره کرد که سم بوتولینوم سبب تضعیف عضلات بدن می‌شود. گاهی اوقات از سم بوتولینوم A (بوتاکس) برای کاهش تولید بزاق در افرادی که مشکل آبریزش دهان دارند استفاده می‌شود. تزریق سم بوتولینوم A به غدد بزاقی گونه و فک، تولید بزاق را بدون عوارض جانبی خاصی به‌جز غلیظ‌شدن ترشحات مخاطی دهان کاهش می‌دهد. بوتاکس همیشه موثر نیست، اما زمانی که اثر می‌کند، اثرات مثبت آن تنها تا چند ماه باقی مانده و به‌دنبال از بین رفتن تدریجی اثرات مثبت آن، تزریق مجدد امری ضروری به‌نظر می‌رسد. اگرچه برای صرفه‌جویی در هزینه پیشنهاد می‌شود که ابتدا قرص‌ها، چسب و قطره‌های زیرزبانی را امتحان کنید؛ با این حال لازم به ذکر است که سم بوتولینوم A را می‌توانیم یک درمان موثر برای آبریزش شدید آب دهان در نظر بگیریم. توجه داشته باشید زمانی که ترشحات دهانی غلیظ و در نواحی عمیق باشند، اغلب باید از سم بوتولینوم اجتناب شود. سم بوتولینومB (Myobloc) برای درمان دیستونی استفاده می شود. سم بوتولینوم B نیز در سال 2019 توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای کاهش آبریزش دهان تایید شده‌ و هنگام استفاده برای دیستونی باعث خشکی دهان می‌شود.