خطرات بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون فراتر از لرزش دست‌ها و کندی حرکات است و می‌تواند خطری جدی برای زندگی بیماران ایجاد کند. این موضوع بسیاری از افرادی را که با این بیماری مواجه هستند، به تفکر وا‌ می‌دارد. پارکینسون به عنوان یک اختلال حرکتی شناخته می‌شود، اما در واقع یک وضعیت پیچیده عصبی است که جنبه‌های مختلفی از سلامت جسمی و روانی فرد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. تغییرات شیمیایی در مغز و تأثیرات مخرب بر عملکرد ارگان‌های داخلی از جمله خطرات قابل توجه این بیماری هستند که می‌توانند چالش‌های زیادی را برای بیماران ایجاد کنند. شناخت این خطرات و مدیریت درست آن‌ها می‌تواند از عوارض جدی برای مبتلایان جلوگیری کند. در این مقاله، خطرات بالقوه بیماری پارکینسون و اهمیت مراقبت‌های ویژه برای مدیریت آن مورد بررسی قرار می‌گیرد.

یک بررسی اجمالی: بیماری پارکینسون چیست؟

بیماری پارکینسون (PD) یکی بیماری عصبی مزمن است که سبب از بین رفتن تدریجی سلول های عصبی مغز می شود. این سلول ها وظیفه تولید هورمون دوپامین را بر عهده دارند. دوپامین، حامل سیگنال های عصبی به بخش هایی از مغز است که وظیفه اصلی آنها کنترل و تعادل می باشد. بنابراین کاهش سطح دوپامین سبب بروز علائم حرکتی اصلی بیماری پارکینسون مانند لرزش در اندام های مختلف بدن، سفتی عضلات یا راه رفتن آهسته می شود. همچنین عملکرد بخش های دیگر مغز و هورمون ها (غیر از دوپامین) نیز می توانند تحت تاثیر بیماری پارکینسون قرار گیرند. به همین جهت این بیماری می تواند با علائم دیگری مانند سبکی سر، یبوست و موارد مشابه نیز نمایان شود. علاوه بر مشکلات حرکتی، بیماران پارکینسونی ممکن است علائم غیر حرکتی مانند اختلالات شناختی، افسردگی و اختلالات خواب را نیز تجربه کنند.

آیا پارکینسون خطرناک است؟

پارکینسون از آن جهت بیماری خطرناکی محسوب می شود که بسیاری از عوارض جانبی آن، می تواند زندگی بیمار را مختل کند. برخی از تاثیرات عمده پارکینسون بر سلامتی عبارتند از:

• لرزش در حالت استراحت: انقباضات غیر ارادی و ریتمیکی که در اندام ‌ها، به‌ویژه دست ‌ها، هنگام عدم فعالیت عضلانی فعال رخ می‌ دهد.
• کندی عمومی حرکات بدن که ناشی از اختلالات عصبی بوده و موجب کاهش سرعت و دقت حرکات ارادی می ‌شود. این حالت اغلب با سفتی عضلانی همراه است.
• سفتی اندام ‌ها
• مشکلات تعادل که منجر به افزایش خطر افتادن می ‌شود
• راه رفتن با قدم‌ های کوتاه و کشیدن پا
• مشکل در بلع
• کاهش توانایی ‌های شناختی
• اختلالات خواب
• افسردگی یا اضطراب
• یبوست

پیشرفت بیماری پارکینسون معمولا در چهار مرحله انجام می شود. در مرحله اول، علائم خفیف هستند و معمولاً فقط یک سمت بدن را درگیر می کنند. در مرحله دوم، علائم به هر دو طرف بدن گسترش می ‌یابند و مشکلات تعادلی به صورت خفیف رخ می ‌دهند. مرحله سوم با از بین رفتن تعادل و افزایش محدودیت‌ های حرکتی آغاز می‌شود و بیمار ممکن است به کمک نیاز داشته باشد. در مرحله چهارم، بیمار به شدت محدود شده و نیاز به مراقبت‌ های تمام‌ وقت دارد. درمان ‌ها عمدتاً شامل مدیریت علائم از طریق داروها، فیزیوتراپی در منزل و در برخی موارد جراحی است؛ اما به طور کلی درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد.

خطرات مهم در بیماری پارکینسون

زمین خوردن، پنومیا و مشکلات جویدن و بلع از مهم‌ترین عوارض بیماری پارکینسون هستند که خطرات جدی برای بیماران ایجاد می‌کنند. در این بخش، تمامی این مشکلات را مرور خواهیم کرد:

زمین خوردن

بیماران مبتلا به پارکینسون به دلیل عدم تعادل ناشی از بیماری، معمولا در معرض خطر زمین خوردن هستند. با زمین خوردن بدن آنها دچار جراحات جدی می شود و همین امر حتی گاهی موجب مرگ افراد می گردد. بر اساس تحقیقات انجام شده، به طور متوسط، احتمال مرگ و میر بیماران مبتلا به پارکینسون در اثر زمین خوردن در سن ۶۵ سال به بالا، بیشتر است. پوشیدن جوراب‌ های مخصوص با قابلیت چسبندگی بالا برای جلوگیری از لیز خوردن یا نصب دستگیره ‌های ایمنی در مناطق پرخطر مانند حمام یا پله ها می توانند این خطر بالقوه را کاهش دهند. لازم است با پزشک خود درباره شرکت منظم در جلسات فیزیوتراپی که به تقویت تعادل، افزایش ایمنی در منزل و بهبود مهارت ‌های دیگر کمک می‌کند، مشورت کنید.

پنومیا

در افراد مبتلا به پارکینسون، یکی از دلایل رایج مرگ، پنومیاست که زمانی رخ می‌دهد که غذا یا ماده‌ای وارد نای شود و باعث عفونت یا خفگی گردد. اختلال در بلع این بیماران خطر چنین مشکلاتی را افزایش می‌دهد. انجام تمرینات تقویت عضلات حنجره و صدا می‌تواند به کاهش این خطرات و مدیریت بهتر چالش‌های مرتبط با بیماری کمک کند.

مشکلات در جویدن و بلع

جویدنی‌ های سخت می‌ توانند برای بیماران مبتلا به پارکینسون عوارض جدی ایجاد کنند. بیماری پارکینسون می تواند منجر به ضعف عضلات دهان و فک شود. این بیماری توانایی فرد در جویدن غذاهای سفت را کاهش می ‌دهد. این مشکلات می‌ تواند خطر خفگی، سرفه و حتی کاهش تغذیه مناسب را به دنبال داشته باشد. بیماران ممکن است برای جلوگیری از این مشکلات، مجبور به تغییر رژیم غذایی خود به سمت غذاهای نرم ‌تر شوند. کمک گرفتن از یک متخصص تغذیه یا گفتار درمانگر می ‌تواند به مدیریت این چالش ‌ها کمک کند. این افراد با تنظیم رژیم غذایی مناسب و ارائه تمرینات خاص برای گفتار و بلع، می توانند مشکلات ناشی از ضعف عضلات دهان و فک را مدیریت کنند.

خطرهای نهفته: فشار خون و زوال عقل

سیستم عصبی خودکار مسئول تنظیم جریان و فشار خون در بدن است. بیماری پارکینسون این سیستم را تحت تأثیر قرار می‌ دهد و منجر به تغییراتی در فشار خون در طول روز می‌ شود. افت فشار خون  باعث می‌شود فرد هنگام ایستادن احساس سرگیجه یا ضعف کند. این موضوع می ‌تواند به زمین خوردن منجر شود. برخی افراد ممکن است، به‌ ویژه در شب یا هنگام دراز کشیدن، فشار خون بالا را تجربه کنند. این نوسانات می‌ توانند منجر به مشکلات قلبی شوند. پزشک ممکن است بتواند دارویی برای تثبیت فشار خون و جلوگیری از تغییرات شدید آن تجویز کند. برای جلو گیری از نوسانات فشار خون، پوشیدن جوراب‌ های کمپرسور نیز می تواند کمک کننده باشد.

زوال عقل یکی دیگر از خطرات پنهان و نگران ‌کننده ای است که ممکن است به مرور زمان در بیماران مبتلا به پارکینسون بروز کند. تغییرات در پروتئین‌ های مغز، مانند اندام لوی، می‌ تواند به زوال عقل در بیماران مبتلا به پارکینسون منجر شود. انجمن آلزایمر تخمین می‌ زند که ۵۰ تا ۸۰ درصد از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون در نهایت به زوال عقل دچار می ‌شوند. به طور میانگین، این فرآیند معمولاً حدود ۱۰ سال پس از بروز اولین علائم ادامه می‌ یابد. داروها می‌ توانند از تشدید زوال عقل جلوگیری کنند اما علائم معمولاً با گذشت زمان شدیدتر می‌ شوند.

ارتباط بین خطرات بیماری پارکینسون و طول عمر بیماران

مدت زیادی است که تحقیقات متنوعی درباره پارکینسون انجام می شود. بر اساس این تحقیقات میانگین طول عمر فرد مبتلا به پارکینسون به اندازه فرد سالم است. با این حال، خطرات جانبی این بیماری بسیار جدی هستند. برای مثال، یکی از علائم پارکینسون، ناپایداری در تعادل است که سبب افزایش خطر افتادن می شود. ناپایداری تعادلی به تنهایی طول عمر افراد را کاهش نمی دهد، اما زمین خوردن می تواند سبب جراحات جدی بر بدن شود. بسیاری از این عوارض، زیر نظر پزشک و کاردرمانگران بهبود می یابند. رعایت پرهیزهای پزشکی و داشتن سبک زندگی سالم، از جمله تغذیه مناسب و فعالیت‌های ورزشی، طول عمر بیماران پارکینسون را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اکثر افراد مبتلا به پارکینسون، مادامی که بر مدیریت مؤثر بیماری خود متمرکز باشند و انتخاب ‌های سالم و مبتنی بر شواهد علمی یا نظرات پزشک داشته باشند، طول عمری طبیعی خواهند داشت.

کلام آخر

بیماری پارکینسون، با تمامی پیچیدگی ‌هایش، می‌تواند چالش‌ های جدی و خطرات قابل توجهی برای کیفیت زندگی افراد مبتلا ایجاد کند. جنبه‌های مختلفی از زندگی بیماران را تحت تأثیر قرار می‌دهد و مشکلاتی مانند حرکتی، اختلالات خواب و مشکلات گوارشی ایجاد می‌کند. این بیماری می‌ تواند به تدریج بر استقلال فردی نیز تأثیر بگذارد. استفاده از خدمات توانبخشی مؤثر و به ‌موقع، از جمله خدمات حرفه‌ای ارائه ‌شده توسط مجموعه توانبخشی سیب نت می‌تواند به کاهش خطرات مرتبط با بیماری پارکینسون کمک کند. مراقبت و پشتیبانی تخصصی تیم متخصصان و درمانگران مجرب این مرکز نقشی حیاتی در مدیریت این بیماری و کاهش آثار آن دارد. با استفاده از سیب نت، خطرات همراه این بیماری را کاهش دهید و از زندگی خود، همچون یک انسان معمولی، لذت ببرید!